Çocuğun sağlık durumu olumlu olmasa da aileye ve çocuğa verilen bilgiler doğru olmalıdır. Çocuk; hastalığı ve tedavinin gerekliliği, nasıl olacağı hakkında uygun biçimde bilgilendirilmeli ve bu süreçte yaşayabileceği zorluklarla başa çıkma konusunda desteklenmelidir.
Tedaviyle ilgili konularda karar alınırken çocuğun da bu sürece dahil olması önemlidir. Böylece çocuk hâlâ bir şeylerin kendi kontrolünde olduğunu düşünecektir.
Çocuğun değişen fiziksel gereksinimleri karşılanmalı, ağrı ve acılarını hafifletici düzenlemeler zamanında yapılmalıdır.
Çocuğun hastalıktan önceki günlük hayatı ve rutinleri mümkün olduğunca aynen devam etmelidir.
Çocuğun hastalık durumunda yalnızca çocuğun hastalığı üzerine odaklanmamak, onun ihtiyaçlarını da göz önünde bulundurmak ve bu ihtiyaçları karşılamaya çalışmaktır.
Aile bu süreçte ne hastalığı reddederek umursamaz bir tutum içine girmelidir ne de aşırı koruyucu ve kollayıcı olmalıdır. Çocuk hastalık sürecinde desteklenirken, diğer taraftan da yapabileceği işler belirlenmeli, mümkün olduğunca eski düzenini koruyabilmelidir.
Çocuk, ulaşabileceği yetişkinlerin olduğunu bilmeli, gerektiğinde istediği soruları sorabilmeli ve kaygılarını ifade edebilmek için fırsat bulabilmelidir. Bilgilendirme yapılırken gereksiz ayrıntılarla çocuğun kafası karıştırılmamalıdır.
Aileler; tedavi masrafları, tedaviyle ilgili belirsizlik durumu, tedavilerin getirdiği çeşitli yan etkiler, sosyal izolasyon gibi nedenlerle sıkıntı yaşayabilirler. Anne babaların aynı durumu paylaşan diğer ebeveynlerle görüşmeleri, ortak duygu ve düşüncelerin paylaşılması, bir çözüm yolu bulunmasını kolaylaştırarak aileyi rahatlatacaktır. Deneyimler paylaşılarak, başa çıkma yolları konuşulacak ve böylece de sosyal izolasyon en aza inecektir.
Hasta çocuğun kardeşi varsa, aile tarafından onunla da mümkün olduğunca ilgilenilmeli, sağlıklı çocuk ihmal edilmemelidir. Kardeşlere özel olduklarını hissettirmek, tüm çocuklara tutarlı disiplin uygulamak ve hastaneyi ziyaret etmeyi cesaretlendirmek önerilen davranışlardan bazılarıdır.